依韵答范天民

依韵答范天民原文：

天台连四明，日入向国清。五峰转月色，百里行松声。
春天已快过去了；楝花风吹得这急。“楝花风”，标明时间已是春末了。因为从“小寒”算起，至第二年的“谷雨”，其中凡八个节气，一百二十日，每五日为一候，每候应以一种届时要开之花，故称为二十四番花信风。其间梅花最先，楝花最后。楝花过后，便已入夏了。此时，他坐在小船上，是在回家去的路上；但人却似乎并不愿意；是以还不时要回过头去看看。但霏霏细雨，夹着漫天杨花，使南北东西，蒙蒙一片。这分明是一个不宜上路的天气，恰如他此时凄迷的心境。如此一来，这“回首”二字就有了着落，也难怪他于“归”不是喜而要着以“催”字了。这催人之风雨，显得极其无情。
柱上诗
曲折丘陵风光好，旋风南来声怒号。和气近人的君子，到此遨游歌载道，大家献诗兴致高。　　江山如画任你游，悠闲自得且暂休。和气近人的君子，终生辛劳何所求，继承祖业功千秋。　　你(...)
桃花尽日随流水，洞在清溪何处边。
词的主旨在于相思忆别。上阕为下阕作了铺垫，下阕是上阕的发展和深化。起首二句从内心和外貌两个方面刻画女子的形象：她的感情非常深挚，她的思想非常真诚。不但品德好，仪容也很美。仅仅“眉长鬓青”四字，便把她美丽的容貌刻画出来。古代女子以长眉为美。这里仅以寥寥四字，便如电影中的特写镜头，把人物的主要特征——两道修眉，一头秀发，非常鲜明地展现在读者面前。它没有浓墨重涂，而只是象素描一般，几笔勾勒，便给人留下深刻的印象。“小楼”二句，写环境，写动作。在唐宋词中，凡称小楼，或指佳人独处的妆楼，或指文人孤栖的寓所。因此长期以来小楼在读者的心目中成为一种诗化的意象。这里的小楼，是指女子的妆楼。此刻一轮明月，照进小楼，如此良夜，这位女子弹起秦筝，清音缭绕，令人陶醉。词人没有也不可能在小词中像韩愈《听颖师弹琴》、白居易《琵琶行》那样，以众多的比喻形容音乐的美妙动听，而只是用“春风”二字概括出筝声的神韵。这声音好似春风，它荡漾于小楼，使楼内充满温馨；它萦回于女子的心房，使她情意绵绵。此处的“写”字，用语极其工妙，它既生动地表现出了筝声意境和神韵，又暗示了女子的灵心慧性，表现力极强，可谓千锤百炼，妙手偶得。下阕又陡转笔势，将沉浸在甜蜜(...)
柔情似水，佳期如梦，
（外扮葛从周领卒子上，云）黄巢播乱立山河，聚集群盗起干戈。某全凭智谋驱军校，何用双锋石上磨？某姓葛名从周是也，乃濮州鄄城人氏。幼而颇习先王典教，后看韬略遁甲之书，学成文武兼济，智谋过人。某初佐黄巢麾下为帅，自起兵之后，所过城池望风而降。不期李克用家大破黄巢，自黄巢兵败，某今佐于梁元帅麾下为将。某今奉元帅将令，为与李克用家相持。他倚存孝之威，数年侵扰俺邻境。如今无了存孝，更待干罢。俺这里新收一员大将，乃是王彦章，此人使一条浑铁枪，有万夫不当之勇。他便是再长下的张车骑，重生下的唐敬德，此人好生英雄。某今差王彦章领十万雄兵，去搦李克用家名将出马。小校，与我请将王彦章来，有事商议。（卒子云）理会的。王彦章安在？（王彦章上，云）幼年曾习黄公略，中岁深通吕望书。天下英雄闻吾怕，我是那压尽春秋伍子胥。某乃大将王彦章是也，乃河北人氏。某文通三略。武解六韬，智勇双全。寸铁在手，万夫不当之勇；片甲遮身，千人难敌之威；铁枪轻举，战将亡魂；二马相交，敌兵丧魄。天下英雄，闻某之名，无有不惧。今有元帅呼唤，须索走一遭去。可早来到也。报复去，道有王彦章来了也。（卒子云）理会的。（报科，云）喏，报的元帅得知：有王彦章来了也。（葛从周云）着他过来。（卒子云）理会的。着你过去。（做见科，云）呼唤某有何将令？（葛从周云）王彦章，唤你来别无甚事，今有李克用，数年侵扰俺邻境，如今无了存孝也，你领十万雄兵，去搦李克用家名将出马。若得胜回还，俺梁元帅必然重赏加官也。（王彦章云）某今领了将令，点就十万雄兵，则今日拔寨起营。大小三军，听吾将令，与李克用家相持厮杀走一遭去！某驱兵领将显高强，全凭浑铁六沉枪。马如北海蛟出水，人似南山虎下岗。敌兵一见魂魄丧，赳赳威风把名扬。临军对阵活挟将，敢勇交锋战一场。（下）（葛从周云）小校，王彦章领兵与李克用家交战去了也？（卒子云）去了也。（葛从周云）凭着此人英勇，必然得胜也。俺梁元帅怎比黄巢？斩大将岂肯耽饶！十万兵当先敢勇，千员将施逞英豪。人人望封官赐赏，个个要重职名标。收军锣行营起寨，贺凯歌得胜旗摇。（下）（李嗣源领番卒子上，云）马吃和沙草，人磨带血刀。地寒毯帐冷，杀气阵云高。某乃李嗣源是也。今收捕草寇己回，颇奈梁元帅无礼，今差贼将王彦章，领十万军兵搦俺相持。他则知无了存孝，岂知还有俺五虎大将，量他何足道哉！某今领二十万雄兵，五员虎将，与梁兵交战去。小校，唤将李亚子、石敬瑭、孟知
诗题“锦瑟”，是用了起句的头二个字。旧说中，原有认为这是咏(...)
救人，救人！先生，俺师父请你吃斋饭哩。这道者那里去了？你在这里睡，我在这里请你吃斋，知他这风魔道上到那里去？我方才回家去，他在半路里等我，又引着几个道友，再四劝我出家。这个道者有些古怪，待我赶他去。元末那道者留下一个荆篮在此，待我看咱。这荆篮内别无一物，止有一纸书，看他写着甚么？一叶逡巡送客归，山光水色自相依。才经屈子行吟处，又过严陵下钓矶。亲舍久惭疏奉养，妆台何意重留题。别来恸哭黄昏后。将谓仙翁总不知。怎么梦中的事他都知道，必然是个仙人。我想人身难得，中土难生，异人难过，怎好当面错过？料这道者去亦未远。小师父，你与我多拜上长老，我斋饭也不吃了，提着这荆篮赶那道者去也。这秀才也是个傻厮，青天白日，饿肚里睡了一觉，不知做个甚么梦！慌慌忙忙的醒来，便要赶那道上去。从来的风僧狂道，有甚么究竟，知道那里赶他？我自回师父话去，饿出这傻厮的屎来，也不干我的腿事。
词的主旨在于相思忆别。上阕为下阕作了铺垫，下阕是上阕的发展和深化。起首二句从内心和外貌两个方面刻画女子的形象：她的感情非常深挚，她的思想非常真诚。不但品德好，仪容也很美。仅仅“眉长鬓青”四字，便把她美丽的容貌刻画出来。古代女子以长眉为美。这里仅以寥寥四字，便如电影中的特写镜头，把人物的主要特征——两道修眉，一头秀发，非常鲜明地展现在读者面前。它没有浓墨重涂，而只是象素描一般，几笔勾勒，便给人留下深刻的印象。“小楼”二句，写环境，写动作。在唐宋词中，凡称小楼，或指佳人独处的妆楼，或指文人孤栖的寓所。因此长期以来小楼在读者的心目中成为一种诗化的意象。这里的小楼，是指女子的妆楼。此刻一轮明月，照进小楼，如此良夜，这位女子弹起秦筝，清音缭绕，令人陶醉。词人没有也不可能在小词中像韩愈《听颖师弹琴》、白居易《琵琶行》那样，以众多的比喻形容音乐的美妙动听，而只是用“春风”二字概括出筝声的神韵。这声音好似春风，它荡漾于小楼，使楼内充满温馨；它萦回于女子的心房，使她情意绵绵。此处的“写”字，用语极其工妙，它既生动地表现出了筝声意境和神韵，又暗示了女子的灵心慧性，表现力极强，可谓千锤百炼，妙手偶得。下阕又陡转笔势，将沉浸在甜蜜(...)

依韵答范天民拼音解读：

tiān tái lián sì míng ，rì rù xiàng guó qīng 。wǔ fēng zhuǎn yuè sè ，bǎi lǐ háng sōng shēng 。
chūn tiān yǐ kuài guò qù le ；liàn huā fēng chuī dé zhè jí 。“liàn huā fēng ”，biāo míng shí jiān yǐ shì chūn mò le 。yīn wéi cóng “xiǎo hán ”suàn qǐ ，zhì dì èr nián de “gǔ yǔ ”，qí zhōng fán bā gè jiē qì ，yī bǎi èr shí rì ，měi wǔ rì wéi yī hòu ，měi hòu yīng yǐ yī zhǒng jiè shí yào kāi zhī huā ，gù chēng wéi èr shí sì fān huā xìn fēng 。qí jiān méi huā zuì xiān ，liàn huā zuì hòu 。liàn huā guò hòu ，biàn yǐ rù xià le 。cǐ shí ，tā zuò zài xiǎo chuán shàng ，shì zài huí jiā qù de lù shàng ；dàn rén què sì hū bìng bú yuàn yì ；shì yǐ hái bú shí yào huí guò tóu qù kàn kàn 。dàn fēi fēi xì yǔ ，jiá zhe màn tiān yáng huā ，shǐ nán běi dōng xī ，méng méng yī piàn 。zhè fèn míng shì yī gè bú yí shàng lù de tiān qì ，qià rú tā cǐ shí qī mí de xīn jìng 。rú cǐ yī lái ，zhè “huí shǒu ”èr zì jiù yǒu le zhe luò ，yě nán guài tā yú “guī ”bú shì xǐ ér yào zhe yǐ “cuī ”zì le 。zhè cuī rén zhī fēng yǔ ，xiǎn dé jí qí wú qíng 。
zhù shàng shī
qǔ shé qiū líng fēng guāng hǎo ，xuán fēng nán lái shēng nù hào 。hé qì jìn rén de jun1 zǐ ，dào cǐ áo yóu gē zǎi dào ，dà jiā xiàn shī xìng zhì gāo 。　　jiāng shān rú huà rèn nǐ yóu ，yōu xián zì dé qiě zàn xiū 。hé qì jìn rén de jun1 zǐ ，zhōng shēng xīn láo hé suǒ qiú ，jì chéng zǔ yè gōng qiān qiū 。　　nǐ (...)
táo huā jìn rì suí liú shuǐ ，dòng zài qīng xī hé chù biān 。
cí de zhǔ zhǐ zài yú xiàng sī yì bié 。shàng què wéi xià què zuò le pù diàn ，xià què shì shàng què de fā zhǎn hé shēn huà 。qǐ shǒu èr jù cóng nèi xīn hé wài mào liǎng gè fāng miàn kè huà nǚ zǐ de xíng xiàng ：tā de gǎn qíng fēi cháng shēn zhì ，tā de sī xiǎng fēi cháng zhēn chéng 。bú dàn pǐn dé hǎo ，yí róng yě hěn měi 。jǐn jǐn “méi zhǎng bìn qīng ”sì zì ，biàn bǎ tā měi lì de róng mào kè huà chū lái 。gǔ dài nǚ zǐ yǐ zhǎng méi wéi měi 。zhè lǐ jǐn yǐ liáo liáo sì zì ，biàn rú diàn yǐng zhōng de tè xiě jìng tóu ，bǎ rén wù de zhǔ yào tè zhēng ——liǎng dào xiū méi ，yī tóu xiù fā ，fēi cháng xiān míng dì zhǎn xiàn zài dú zhě miàn qián 。tā méi yǒu nóng mò zhòng tú ，ér zhī shì xiàng sù miáo yī bān ，jǐ bǐ gōu lè ，biàn gěi rén liú xià shēn kè de yìn xiàng 。“xiǎo lóu ”èr jù ，xiě huán jìng ，xiě dòng zuò 。zài táng sòng cí zhōng ，fán chēng xiǎo lóu ，huò zhǐ jiā rén dú chù de zhuāng lóu ，huò zhǐ wén rén gū qī de yù suǒ 。yīn cǐ zhǎng qī yǐ lái xiǎo lóu zài dú zhě de xīn mù zhōng chéng wéi yī zhǒng shī huà de yì xiàng 。zhè lǐ de xiǎo lóu ，shì zhǐ nǚ zǐ de zhuāng lóu 。cǐ kè yī lún míng yuè ，zhào jìn xiǎo lóu ，rú cǐ liáng yè ，zhè wèi nǚ zǐ dàn qǐ qín zhēng ，qīng yīn liáo rào ，lìng rén táo zuì 。cí rén méi yǒu yě bú kě néng zài xiǎo cí zhōng xiàng hán yù 《tīng yǐng shī dàn qín 》、bái jū yì 《pí pá háng 》nà yàng ，yǐ zhòng duō de bǐ yù xíng róng yīn lè de měi miào dòng tīng ，ér zhī shì yòng “chūn fēng ”èr zì gài kuò chū zhēng shēng de shén yùn 。zhè shēng yīn hǎo sì chūn fēng ，tā dàng yàng yú xiǎo lóu ，shǐ lóu nèi chōng mǎn wēn xīn ；tā yíng huí yú nǚ zǐ de xīn fáng ，shǐ tā qíng yì mián mián 。cǐ chù de “xiě ”zì ，yòng yǔ jí qí gōng miào ，tā jì shēng dòng dì biǎo xiàn chū le zhēng shēng yì jìng hé shén yùn ，yòu àn shì le nǚ zǐ de líng xīn huì xìng ，biǎo xiàn lì jí qiáng ，kě wèi qiān chuí bǎi liàn ，miào shǒu ǒu dé 。xià què yòu dǒu zhuǎn bǐ shì ，jiāng chén jìn zài tián mì (...)
róu qíng sì shuǐ ，jiā qī rú mèng ，
（wài bàn gě cóng zhōu lǐng zú zǐ shàng ，yún ）huáng cháo bō luàn lì shān hé ，jù jí qún dào qǐ gàn gē 。mǒu quán píng zhì móu qū jun1 xiào ，hé yòng shuāng fēng shí shàng mó ？mǒu xìng gě míng cóng zhōu shì yě ，nǎi pú zhōu juàn chéng rén shì 。yòu ér pō xí xiān wáng diǎn jiāo ，hòu kàn tāo luè dùn jiǎ zhī shū ，xué chéng wén wǔ jiān jì ，zhì móu guò rén 。mǒu chū zuǒ huáng cháo huī xià wéi shuài ，zì qǐ bīng zhī hòu ，suǒ guò chéng chí wàng fēng ér jiàng 。bú qī lǐ kè yòng jiā dà pò huáng cháo ，zì huáng cháo bīng bài ，mǒu jīn zuǒ yú liáng yuán shuài huī xià wéi jiāng 。mǒu jīn fèng yuán shuài jiāng lìng ，wéi yǔ lǐ kè yòng jiā xiàng chí 。tā yǐ cún xiào zhī wēi ，shù nián qīn rǎo ǎn lín jìng 。rú jīn wú le cún xiào ，gèng dài gàn bà 。ǎn zhè lǐ xīn shōu yī yuán dà jiāng ，nǎi shì wáng yàn zhāng ，cǐ rén shǐ yī tiáo hún tiě qiāng ，yǒu wàn fū bú dāng zhī yǒng 。tā biàn shì zài zhǎng xià de zhāng chē qí ，zhòng shēng xià de táng jìng dé ，cǐ rén hǎo shēng yīng xióng 。mǒu jīn chà wáng yàn zhāng lǐng shí wàn xióng bīng ，qù nuò lǐ kè yòng jiā míng jiāng chū mǎ 。xiǎo xiào ，yǔ wǒ qǐng jiāng wáng yàn zhāng lái ，yǒu shì shāng yì 。（zú zǐ yún ）lǐ huì de 。wáng yàn zhāng ān zài ？（wáng yàn zhāng shàng ，yún ）yòu nián céng xí huáng gōng luè ，zhōng suì shēn tōng lǚ wàng shū 。tiān xià yīng xióng wén wú pà ，wǒ shì nà yā jìn chūn qiū wǔ zǐ xū 。mǒu nǎi dà jiāng wáng yàn zhāng shì yě ，nǎi hé běi rén shì 。mǒu wén tōng sān luè 。wǔ jiě liù tāo ，zhì yǒng shuāng quán 。cùn tiě zài shǒu ，wàn fū bú dāng zhī yǒng ；piàn jiǎ zhē shēn ，qiān rén nán dí zhī wēi ；tiě qiāng qīng jǔ ，zhàn jiāng wáng hún ；èr mǎ xiàng jiāo ，dí bīng sàng pò 。tiān xià yīng xióng ，wén mǒu zhī míng ，wú yǒu bú jù 。jīn yǒu yuán shuài hū huàn ，xū suǒ zǒu yī zāo qù 。kě zǎo lái dào yě 。bào fù qù ，dào yǒu wáng yàn zhāng lái le yě 。（zú zǐ yún ）lǐ huì de 。（bào kē ，yún ）nuò ，bào de yuán shuài dé zhī ：yǒu wáng yàn zhāng lái le yě 。（gě cóng zhōu yún ）zhe tā guò lái 。（zú zǐ yún ）lǐ huì de 。zhe nǐ guò qù 。（zuò jiàn kē ，yún ）hū huàn mǒu yǒu hé jiāng lìng ？（gě cóng zhōu yún ）wáng yàn zhāng ，huàn nǐ lái bié wú shèn shì ，jīn yǒu lǐ kè yòng ，shù nián qīn rǎo ǎn lín jìng ，rú jīn wú le cún xiào yě ，nǐ lǐng shí wàn xióng bīng ，qù nuò lǐ kè yòng jiā míng jiāng chū mǎ 。ruò dé shèng huí hái ，ǎn liáng yuán shuài bì rán zhòng shǎng jiā guān yě 。（wáng yàn zhāng yún ）mǒu jīn lǐng le jiāng lìng ，diǎn jiù shí wàn xióng bīng ，zé jīn rì bá zhài qǐ yíng 。dà xiǎo sān jun1 ，tīng wú jiāng lìng ，yǔ lǐ kè yòng jiā xiàng chí sī shā zǒu yī zāo qù ！mǒu qū bīng lǐng jiāng xiǎn gāo qiáng ，quán píng hún tiě liù chén qiāng 。mǎ rú běi hǎi jiāo chū shuǐ ，rén sì nán shān hǔ xià gǎng 。dí bīng yī jiàn hún pò sàng ，jiū jiū wēi fēng bǎ míng yáng 。lín jun1 duì zhèn huó jiā jiāng ，gǎn yǒng jiāo fēng zhàn yī chǎng 。（xià ）（gě cóng zhōu yún ）xiǎo xiào ，wáng yàn zhāng lǐng bīng yǔ lǐ kè yòng jiā jiāo zhàn qù le yě ？（zú zǐ yún ）qù le yě 。（gě cóng zhōu yún ）píng zhe cǐ rén yīng yǒng ，bì rán dé shèng yě 。ǎn liáng yuán shuài zěn bǐ huáng cháo ？zhǎn dà jiāng qǐ kěn dān ráo ！shí wàn bīng dāng xiān gǎn yǒng ，qiān yuán jiāng shī chěng yīng háo 。rén rén wàng fēng guān cì shǎng ，gè gè yào zhòng zhí míng biāo 。shōu jun1 luó háng yíng qǐ zhài ，hè kǎi gē dé shèng qí yáo 。（xià ）（lǐ sì yuán lǐng fān zú zǐ shàng ，yún ）mǎ chī hé shā cǎo ，rén mó dài xuè dāo 。dì hán tǎn zhàng lěng ，shā qì zhèn yún gāo 。mǒu nǎi lǐ sì yuán shì yě 。jīn shōu bǔ cǎo kòu jǐ huí ，pō nài liáng yuán shuài wú lǐ ，jīn chà zéi jiāng wáng yàn zhāng ，lǐng shí wàn jun1 bīng nuò ǎn xiàng chí 。tā zé zhī wú le cún xiào ，qǐ zhī hái yǒu ǎn wǔ hǔ dà jiāng ，liàng tā hé zú dào zāi ！mǒu jīn lǐng èr shí wàn xióng bīng ，wǔ yuán hǔ jiāng ，yǔ liáng bīng jiāo zhàn qù 。xiǎo xiào ，huàn jiāng lǐ yà zǐ 、shí jìng táng 、mèng zhī
shī tí “jǐn sè ”，shì yòng le qǐ jù de tóu èr gè zì 。jiù shuō zhōng ，yuán yǒu rèn wéi zhè shì yǒng (...)
jiù rén ，jiù rén ！xiān shēng ，ǎn shī fù qǐng nǐ chī zhāi fàn lǐ 。zhè dào zhě nà lǐ qù le ？nǐ zài zhè lǐ shuì ，wǒ zài zhè lǐ qǐng nǐ chī zhāi ，zhī tā zhè fēng mó dào shàng dào nà lǐ qù ？wǒ fāng cái huí jiā qù ，tā zài bàn lù lǐ děng wǒ ，yòu yǐn zhe jǐ gè dào yǒu ，zài sì quàn wǒ chū jiā 。zhè gè dào zhě yǒu xiē gǔ guài ，dài wǒ gǎn tā qù 。yuán mò nà dào zhě liú xià yī gè jīng lán zài cǐ ，dài wǒ kàn zán 。zhè jīng lán nèi bié wú yī wù ，zhǐ yǒu yī zhǐ shū ，kàn tā xiě zhe shèn me ？yī yè qūn xún sòng kè guī ，shān guāng shuǐ sè zì xiàng yī 。cái jīng qū zǐ háng yín chù ，yòu guò yán líng xià diào jī 。qīn shě jiǔ cán shū fèng yǎng ，zhuāng tái hé yì zhòng liú tí 。bié lái tòng kū huáng hūn hòu 。jiāng wèi xiān wēng zǒng bú zhī 。zěn me mèng zhōng de shì tā dōu zhī dào ，bì rán shì gè xiān rén 。wǒ xiǎng rén shēn nán dé ，zhōng tǔ nán shēng ，yì rén nán guò ，zěn hǎo dāng miàn cuò guò ？liào zhè dào zhě qù yì wèi yuǎn 。xiǎo shī fù ，nǐ yǔ wǒ duō bài shàng zhǎng lǎo ，wǒ zhāi fàn yě bú chī le ，tí zhe zhè jīng lán gǎn nà dào zhě qù yě 。zhè xiù cái yě shì gè shǎ sī ，qīng tiān bái rì ，è dù lǐ shuì le yī jiào ，bú zhī zuò gè shèn me mèng ！huāng huāng máng máng de xǐng lái ，biàn yào gǎn nà dào shàng qù 。cóng lái de fēng sēng kuáng dào ，yǒu shèn me jiū jìng ，zhī dào nà lǐ gǎn tā ？wǒ zì huí shī fù huà qù ，è chū zhè shǎ sī de shǐ lái ，yě bú gàn wǒ de tuǐ shì 。
cí de zhǔ zhǐ zài yú xiàng sī yì bié 。shàng què wéi xià què zuò le pù diàn ，xià què shì shàng què de fā zhǎn hé shēn huà 。qǐ shǒu èr jù cóng nèi xīn hé wài mào liǎng gè fāng miàn kè huà nǚ zǐ de xíng xiàng ：tā de gǎn qíng fēi cháng shēn zhì ，tā de sī xiǎng fēi cháng zhēn chéng 。bú dàn pǐn dé hǎo ，yí róng yě hěn měi 。jǐn jǐn “méi zhǎng bìn qīng ”sì zì ，biàn bǎ tā měi lì de róng mào kè huà chū lái 。gǔ dài nǚ zǐ yǐ zhǎng méi wéi měi 。zhè lǐ jǐn yǐ liáo liáo sì zì ，biàn rú diàn yǐng zhōng de tè xiě jìng tóu ，bǎ rén wù de zhǔ yào tè zhēng ——liǎng dào xiū méi ，yī tóu xiù fā ，fēi cháng xiān míng dì zhǎn xiàn zài dú zhě miàn qián 。tā méi yǒu nóng mò zhòng tú ，ér zhī shì xiàng sù miáo yī bān ，jǐ bǐ gōu lè ，biàn gěi rén liú xià shēn kè de yìn xiàng 。“xiǎo lóu ”èr jù ，xiě huán jìng ，xiě dòng zuò 。zài táng sòng cí zhōng ，fán chēng xiǎo lóu ，huò zhǐ jiā rén dú chù de zhuāng lóu ，huò zhǐ wén rén gū qī de yù suǒ 。yīn cǐ zhǎng qī yǐ lái xiǎo lóu zài dú zhě de xīn mù zhōng chéng wéi yī zhǒng shī huà de yì xiàng 。zhè lǐ de xiǎo lóu ，shì zhǐ nǚ zǐ de zhuāng lóu 。cǐ kè yī lún míng yuè ，zhào jìn xiǎo lóu ，rú cǐ liáng yè ，zhè wèi nǚ zǐ dàn qǐ qín zhēng ，qīng yīn liáo rào ，lìng rén táo zuì 。cí rén méi yǒu yě bú kě néng zài xiǎo cí zhōng xiàng hán yù 《tīng yǐng shī dàn qín 》、bái jū yì 《pí pá háng 》nà yàng ，yǐ zhòng duō de bǐ yù xíng róng yīn lè de měi miào dòng tīng ，ér zhī shì yòng “chūn fēng ”èr zì gài kuò chū zhēng shēng de shén yùn 。zhè shēng yīn hǎo sì chūn fēng ，tā dàng yàng yú xiǎo lóu ，shǐ lóu nèi chōng mǎn wēn xīn ；tā yíng huí yú nǚ zǐ de xīn fáng ，shǐ tā qíng yì mián mián 。cǐ chù de “xiě ”zì ，yòng yǔ jí qí gōng miào ，tā jì shēng dòng dì biǎo xiàn chū le zhēng shēng yì jìng hé shén yùn ，yòu àn shì le nǚ zǐ de líng xīn huì xìng ，biǎo xiàn lì jí qiáng ，kě wèi qiān chuí bǎi liàn ，miào shǒu ǒu dé 。xià què yòu dǒu zhuǎn bǐ shì ，jiāng chén jìn zài tián mì (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

词的主旨在于相思忆别。上阕为下阕作了铺垫，下阕是上阕的发展和深化。起首二句从内心和外貌两个方面刻画女子的形象：她的感情非常深挚，她的思想非常真诚。不但品德好，仪容也很美。仅仅“眉长鬓青”四字，便把她美丽的容貌刻画出来。古代女子以长眉为美。这里仅以寥寥四字，便如电影中的特写镜头，把人物的主要特征——两道修眉，一头秀发，非常鲜明地展现在读者面前。它没有浓墨重涂，而只是象素描一般，几笔勾勒，便给人留下深刻的印象。“小楼”二句，写环境，写动作。在唐宋词中，凡称小楼，或指佳人独处的妆楼，或指文人孤栖的寓所。因此长期以来小楼在读者的心目中成为一种诗化的意象。这里的小楼，是指女子的妆楼。此刻一轮明月，照进小楼，如此良夜，这位女子弹起秦筝，清音缭绕，令人陶醉。词人没有也不可能在小词中像韩愈《听颖师弹琴》、白居易《琵琶行》那样，以众多的比喻形容音乐的美妙动听，而只是用“春风”二字概括出筝声的神韵。这声音好似春风，它荡漾于小楼，使楼内充满温馨；它萦回于女子的心房，使她情意绵绵。此处的“写”字，用语极其工妙，它既生动地表现出了筝声意境和神韵，又暗示了女子的灵心慧性，表现力极强，可谓千锤百炼，妙手偶得。下阕又陡转笔势，将沉浸在甜蜜(...)
鄙哉宋玉词赋！
《卿云歌》，相传是舜禅位于禹时，(...)

相关赏析

淡黄衫子浓妆了。步缕(...)
“岭猿同旦暮，江柳共风烟”二句描绘天畔荒山水乡节序风光。猿啼积淀着哀伤的诗歌意象。“猿鸣三声泪沾裳”的古谣，引发怨苦，以此属(...)
欧阳修在滁州游琅琊幽谷，飞瀑鸣泉，声若环佩。美妙动人，乐而忘归，写了篇《醉翁亭记》，脍炙人口，当时就刻石立了碑。沈遵特意跑到滁州探访，见那琅琊山水确如醉翁妙笔所绘，就动了兴致，以琴寄趣，创作了一支宫声三叠的琴曲《醉翁吟》（即《醉翁操琅然》）。沈遵寻了个机会为欧阳修亲自弹奏此(...)
周紫芝在另一首《鹧鸪天》词的小序里指出：“予少时酷喜小晏词，故其所作，时有似其体制者。”可以拿晏几道的《鹧鸪天》来作一比较：“彩袖殷勤捧玉钟，当年拚却醉颜红。舞低杨柳楼心月，歌尽桃花扇底风。从别后，忆相逢，几回魂梦与君同。今宵剩把银釭照，犹恐相逢是梦中。”上片写昔年相逢于豪筵之前，下片叙别后思念。末两句先直说今夜重逢，本为久别再见，应该十分欢欣，只因以往失望次数太多，反而相对而不敢相信。一个“恐”字，转折词意，把惊喜怀疑的神情表现无遗，不仅道出相逢前相思之苦，而且通过疑真为梦，反映了目前的相逢之乐更是不同寻常。这种写法是直说而仍有转(...)
这的是他道来，他道来，可着我转伸，我转伸。他做了官呵，便把我怎的？他敢怎的你？他将你扌朋扒吊栲施呈尽！呸！我是他的夫人，他敢怎么的我？误了我买卖！笊篱马杓，破缺也换那！直将你那索休离的冤仇他待证了本！

作者介绍

宋自适 婺州金华人，字正甫，号清隐。宋甡长子。与弟自道、自逢、自逊等六人皆承家学。真德秀尝跋其诗集，颇爱其诗。